22gru22 grudnia 2020 Kuna a łasica Niektórzy ludzie używają nazwy kuna i łasica zamiennie, w dodatku nie rozróżniają tych zwierząt. Dlatego dzisiaj mamy dla Was krótki poradnik na temat tych dwóch gatunków. Oczywiście kuna i łasica należą wspólnie do rodziny łasicowatych, ale pierwsze z tych zwierząt jest znacznie większe, może osiągać nawet pół metra. Łasica swoimi gabarytami bardziej przypomina szczura. Obydwa gatunki nie zapadają w sen zimowy. Łasica jednak uzbraja się w kamuflaż – jej futro przybiera piękny, biały kolor. Kuna też na zimę zmienia swoją garderobę, jednak nie w tak widoczny sposób. Kamionka – to myśliwskie określenie na kunę domową, natomiast tumak – na kunę leśną. Obydwa te ssaki w Polsce zaliczane są do zwierząt łownych. Warto dodać, że kuny przejawiają zjawisko neofobii, czyli lęku przed nowymi rzeczami. Innymi słowy, zwierzę nie zbliży się do świeżo postawionej pułapki, mimo że w środku czeka kusząca przynęta. Idealnym rozwiązaniem okazują się odstraszacze. Nie dość, że są nowymi przedmiotami na strychu, to na dodatek emitują nieprzyjemne dźwięki, które są słyszalne tylko przez zwierzęta. Jedynym ratunkiem dla kun jest opuszczenie domu. Naturalnie wszystkie te szkodniki mogą być przyczyną problemów w gospodarstwach domowych. Nie tylko niszczą sprzęt i ocieplenie w domu, ale również zostawiają odchody. Warto się przed nimi zabezpieczyć, szczególnie jeśli obawiasz się, że przez zwierzęta może ucierpieć Twój dobytek. Antykuna – pozbądź się szkodników raz, dwa!Chcesz wiedzieć więcej? Wejdź na i sprawdź szczegóły! Paweł Luberda Skuteczne Odstraszacze Gryzoniul. Piękna 3, 32-020 Wieliczkatel. 607 403 777biuro@ Zobacz naszą ofertę!

23mar23 marca 2020 Kuna domowa – piękna z wyglądu, z natury szkodnik… Kuna domowa to mały ssak drapieżny z rodziny łasicowatych. Żyje około 10 lat zamieszkując tereny Europy, Azji i Ameryki. Jak wygląda kuna? Kuna domowa ma około 50 cm długości nie licząc ogona, barwę brązowo-szarą, z charakterystyczną białą łatką na piersi. Gabarytowo przypomina kota domowego. Prowadzi samotniczy tryb życia z wyjątkiem okresu godowego, w grupie również samica wychowuje swoje potomstwo. Jej futerkowe owłosienie sprawia wrażenie miłego zwierzątka. Poznaj swojego wroga Nic bardziej mylnego, kuna domowa to szkodnik. W Polsce najczęściej spotkać ją można na strychach, budynkach gospodarczych, w szopach i pod maskami samochodów. Adaptując się na poddaszu domu, szybko można zorientować się o jej istnieniu. Przede wszystkim kuna hałasuje, brudzi. Potrafi niszczyć izolacje, przegryzać kable. W zasięgu jej możliwości jest także umiejętność przegryzania kabli samochodowych. Kunę należy szybko przepędzić, gdyż równie szybko może doprowadzić poddasze do ruiny. W domostwach, są zmorą hodowców kur, gołębi, a nawet królików. Atakuje domowe stada i zabija więcej niż zdoła zjeść. Różne metody walki z kunami Od kilku lat obserwuje się duży wzrost liczebności kun domowych. Ich budowa ciała pozwala na wciśnięcie się nawet w małą szczelinę, posiadając ostre pazury doskonale wspinają się po murach, belkach i elementach konstrukcyjnych. Jak skutecznie pozbyć się kuny z naszych domów! Co więc zrobić, aby skutecznie odstraszyć tego szkodnika? Podkreślić należy, iż kuna domowa jest pod ochroną gatunkową. Jedynym plusem obecności kuny w naszych gospodarstwach jest fakt, że tępi szczury, myszy i inne gryzonie. Najlepszą metodą walki z kunami, które zadomowiły się na naszej posesji jest schwytanie i wywiezienie kuny do lasu z dala od zabudowań, ale to nie jest takie proste i tylko nielicznym się to udaje. Na rynku dostępne są różne produkty: te skuteczne typu odstraszcze dźwiękowe i te mniej skuteczne między innymi preparaty zapachowe, elektryczne pastuchy, pułapki żywołowne oraz te nieskuteczne, kostki do ubikacji umieszczane pod maskami samochodów, rozrzucana sierść psa lub kota, czy odchody dzikich zwierząt. Mamy rozwiązanie! – Kuna to bardzo inteligentne zwierzę. Stąd tak ciężko jest ją przepłoszyć. Rozwiązaniem jest zamontowanie odstraszaczy dźwiękowych – mówi Paweł Luberda, właściciel firmy produkującej urządzenia odstraszające te gryzonie. Nasze odstraszacze gwarantują, że kuny i inne gryzonie przestaną atakować Państwa samochody, domy i poddasza. Zastosowanie ich w ogrodzie czy parkingu powoduje zabezpieczenie tego terenu. Wykwalifikowany personel wykonuje montaże zabezpieczeń na terenie całego kraju. Firma od 2008jest producentem skutecznych odstraszaczy gryzoni na rynku polskim. lch działanie powoduje wystraszenie, odstraszenie oraz pozbywanie się gryzoni na obszarze ich działania. Zastosowane w urządzeniach głośnikiwodoodporne o bardzo dobrych parametrach przeniesienia dźwięku, szerokim kącie, dużym zakresie działania oraz zmiennej częstotliwości działania każdego urządzenia powoduje, że gryzonie nie są w stanie naszą ofertę!

U nas kuna domowa jest obecna na terenie całego kraju. Pierwotnie to gatunek górski (do dziś w Azji). To gatunek synantropijny. Kamionka mieszka często w budynkach na ich strychach, lubi leżeć pod maską samochodu na ciepłym silniku. Można ją też spotkać w centrach miast. Występuje też na terenach rolniczych, na skrajach lasów, na

Kuna, to intruz który nie jednej osobie dał się we znaki. Jej obecność jest bardzo uciążliwa. Ten niewielki ssak potrafi spowodować wiele strat. Choć wygląda cudownie, jest niebezpieczna. Warto pamiętać jednak, że nieproszonym gościem są wyłącznie kuny domowe. Jej leśnie odpowiedniki nie zadamawiają się w otoczeniu ludzi. Jak się jej pozbyć? Co zrobić, by kuna nie wróciła z ponowną wizytą? Ten niepozorny zwierzak potrafi dokonać naprawdę ogromnych szkód. Ich naprawa jest często bardzo kosztowna. Dlatego większość właścicieli domów, nie jest zadowolona z obecności kun na swoim terenie. W ekspresowym tempie potrafią one poprzegryzać wszystkie możliwe kable. Instalacja elektryczna w domu, czy aucie, nie stanowi dla nich wyzwania. Niszczy także ocieplenie. Zdawać by się mogło, że styropian i folie dachowe, są jednym z jej ulubionych przysmaków. Jednak jej obecność niesie za sobą także pozytywne aspekty. Kuna jest świetnym łowcom myszy. Dużo lepszym niż koty, które często są adoptowane i wykorzystywane do nierównej walki z gryzoniami. Lubuję się także w płazach i gadach. Zatem, dzięki niej możemy pozbyć się innych niepożądanych gości. Co kupić, czy pozbyć się kun z domu? Problem z kunami jest dość popularny. Dlatego na rynku pojawia się coraz większa ilość środków mających pomóc człowiekowi, pozbyć się problemu. Gotowymi środkami do walki z kunami są aparaty dźwiękowe. Mają one za zadanie odstraszać te ssaki. Podobnie jak mieszanki zapachowe. Jednak ich działanie może pomóc doraźnie. Kuna jest bardzo mądrym ssakiem. Bardzo szybko się więc uczy. Z czasem przyzwyczaja się do środków, którymi zostaje wypraszana. W naturalnym środowisku, te maleńkie ssaki boją się zwierząt większych od siebie. Z racji tego, że zwierzęta zgodnie ze swoją naturą, oznaczają należący do siebie teren, dobrym pomysłem może być rozmieszczenie sierści większych drapieżników w okolicach kryjówki kuny. Jak jednak zlokalizować domek kamionki? To kolejne bardzo trudne zadanie. Ta mała spryciara potrafi zamieszkać w najmniej oczekiwanym miejscu. Przyda się więc ogromna determinacja i zapas cierpliwości. Wszystkie te zabiegi musimy powtarzać regularnie, by nieproszony gość nie wrócił. Należy jednak zmieniać kolejność metod. W ten sposób kuna ich nie zapamięta. Istnieje jednak ryzyko, że wyprowadzi się do sąsiada. Czy łapanie kun ma sens? Chyba najbardziej rozsądnym rozwiązaniem, jest złapanie intruza. W tym celu warto skorzystać ze specjalnych klatek żywiołowych. Kuna wypłoszona prawdopodobnie zmieni obiekt zainteresowania. Być może na jakiś czas przeprowadzi się na sąsiadującą posesje. Po upływie kilku tygodni, może jednak wrócić. Dlatego dobrym pomysłem, jest złapanie jej. Nie chodzi o wyrządzenie krzywdy temu maleńkiemu zwierzęciu. Co prawda złapanie kuny nie należy do łatwych zadań, jednak może okazać się jedyną szansą na wygraną. Złapanego ssaka należy wywieść w jego naturalne środowisko. Dobrze, jeśli miejsce to jest znacznie oddalone. Las jest domem dla kun. To tam mogą bezpiecznie żyć, nie wyrządzając szkód. W swoim środowisku znajdą też spore ilości pożywienia. Pomijając inne zwierzęta, które są jej przysmakiem. Kuna żywi się także owocami. Jak wygląda kuna domowa? Kuna domowa, różni się od swojej kuzynki kuny leśnej różni się wyłącznie kolorem sierści na klatce piersiowej. U tej pierwszej namaszczenie występuje w kolorze białym, u drugiej zaś w żółtym. Zwierzę to jest niewielkich rozmiarów. Jego długość to około 50 cm. Ma bardzo charakterystyczne, krótkie nóżki. Puszyste futerko i miły pyszczek, wyglądający na wciąż uśmiechnięty. 0 0 głosów Ocena artykułu: Zwierzę będzie towarzyszyć Jezusowi aż do Jego wjazdu do Jerozolimy. Osły są symbolem wytrwałych i pomocnych towarzyszy. Z kolei roślina, która została uwieczniona z przodu, w rogu kompozycji, jest trudna do zidentyfikowania, przez co może być odczytana jako znak zagrożeń pojawiających się na drodze przed Świętą Rodziną

Kuna leśna ma naturę akrobaty. Wspina się po pniach, biega po gałęziach, skacze z drzewa na drzewo. Wszystko w poszukiwaniu zdobyczy, w wyborze której wybredna nie jest. Jak wygląda kuna leśna, co je i gdzie można ją spotkać?Kuna leśna: stosunki z ludźmiKuna leśna (łac. martes martes), zwana też tumakiem, to niewielki drapieżny ssak. Należy do rodziny łasicowatych. Dzieli się na osiem leśna – jak wskazuje jej nazwa – trzyma się głównie leśnych ostępów. W toku dziejów nie nawiązała bliskich kontaktów z ludźmi, tylko sporadycznie włamywała się do kurników, by ucapić łatwą zdobycz. Mylono ją za to często z kuną domową i innymi łasicowatymi. Dawniej chętnie polowano na kunę leśną. Dziś większość krajów wyznacza okres ochronny tych zwierząt, ale kuna leśna nie jest gatunkiem zagrożonym i najczęściej w sezonie można na nią wygląda kuna leśna?Kuna leśna wyglądem przypomina łasice. Ma szczupłe, cylindryczne ciało, a przemieszcza się na czterech krótkich łapkach. Taka budowa ułatwia kunie buszowanie w zaroślach i wdzieranie się do dziupli swych kuny osiąga ok. 53 cm długości, a jej ogon może mieć ok. 28 cm (mniej więcej tyle, co połowa ciała zwierzęcia), choć zazwyczaj zwierzątka są mniejsze. Kuna ważyć może nawet 1,8 kg, ale najczęściej osiąga masę ok. 1000 g. Samce są znacząco większe od samic. Samice mają tylko dwie pary sutków – ubogo jak na łasicowate (tchórze mają nawet po 10 par).Głowa kuny osadzona jest na wydłużonej szyi i ma trójkątny wydłużony kształt. Oczy kuny są okrągłe i czarne, lekko wyłupiaste. Uszy są średnich rozmiarów, zaokrąglone i sterczące. Pyszczek wyposażony jest w niedługie wibrysy. Łapki mają po pięć palców, uzbrojonych w spore pazury. Pazury kuny leśnej – jako jedynego gatunku wśród łasicowatych – mogą się częściowo chować w opuszkach palców i wysuwać, gdy kuna chce się wspinać. Dzięki temu kuna leśna wyjątkowo dobrze wspina się po drzewach, a jednocześnie nadal zachowuje zręczność i szybkość na kuny leśnej pokrywa gęsta, ciemna, szczeciniasta sierść. Najczęściej ma ona kolor jednolicie ciemnobrązowy, z kremową plamą na szyi. Plama ta jest zwarta, co pozwala odróżnić kunę leśną od domowej. U kuny domowej plama na szyi jest leśna przemieszcza się po ziemi zręcznie i szybko. Wiele czasu spędza też w gałęziach drzew. Potrafi wykonywać nawet kilkumetrowe susy z drzewa na leśna: obszar występowaniaKuna leśna występuje w całej niemal Europie, z wyjątkiem najdalej na północ wysuniętych terenów Norwegii, większej części Anglii, południa Półwyspu Iberyjskiego i Grecji. Spotkać ją można także w Azji Mniejszej, dorzeczu Eufratu i na Kaukazie. Kuna leśna trafiła też wraz z europejskimi kolonistami na Baleary, gdzie rozmnaża się spokojnie, nie mając właściwie naturalnych Polsce kuna leśna występuje właściwie wszędzie, choć nie jest licznie reprezentowana i trudno ją spotkać, za to łatwo pomylić z kuną leśna: biotopKuna leśna najchętniej zamieszkuje gęste, stare lasy, gdzie korony drzew łączą się ze sobą, tworząc głęboki cień. W zielonym półmroku kuna leśna przemyka cicho wśród zarośli, skacze po gałęziach drzew, zasadza na swe ofiary i kryje się przed drapieżnikami. Tam, gdzie kuny nie mają wielu naturalnych wrogów, spotkać je można także poza leśną gęstwiną. Na Minorce występują właściwie wszędzie, w Szkocji biegają czasem po otwartych polach i leśna pod ochronąMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nie uznaje kuny leśnej za gatunek zagrożony. Nadano jej status LC – najmniejszej troski. W zależności od statusu prawnego w danym kraju, kuna leśna może znajdować się pod pełną lub częściową ochroną gatunkową, albo też uchodzić za szkodnika, którego wolno tępić bez potrzeby załatwiania zgód i Polsce sezon polowań na kunę leśną trwa od 1 września do 31 poluje kuna leśna?Kuna leśna poluje o zmierzchu i nocą. Wielki talent do wspinaczki pozwala jej zasadzać się na ptaki i wiewiórki, a zwinność i ostre pazury umożliwiają jej włamywanie się do dziupli drzewnych i ziemnych leśna gromadzi pożywienie na zimę, choć fakt, że rzadko zapuszcza się na teren ludzkich gospodarstw sprawia, że nie czyni ona takich szkód hodowcom drobiu, jak np. tchórz czy łasica pospolita. Kuna leśna lubi magazynować ptasie jaja, które umie przenosić bez uszkodzenia nawet na duże odległości, i ukrywa je w swych licznych skrytkach i co poluje kuna leśna?Kuna leśna jest wszystkożerna. Chętnie zjada gryzonie (przepada za wiewiórkami), ptaki i ptasie jaja, owady, także żaby i ślimaki, okazyjnie ryby i skorupiaki, jeśli ma do nich dostęp. Kuna leśna żywi się także padliną oraz owocami i leśna musi każdego dnia zjeść pokarm o łącznej masie odpowiadającej mniej więcej 10% masy ciała rozmnaża się kuna leśna?Samce kuny leśnej pokrywają samice latem. Ciąża trwa zazwyczaj niecałe dwa miesiące, ale może zostać przedłużona. Organizm samicy wstrzymuje wtedy rozwój płodu, dopóki nie nastąpią bardziej sprzyjające do porodu warunki i lepsza obfitość pokarmu. Ciąża przedłużona kuny leśnej może trwać nawet 9 kuny leśnej rodzi zazwyczaj od dwóch do siedmiu młodych w jednym miocie. Młode są ślepe przez pierwszy tydzień życia, nawołują mastkę popiskiwaniem. Ssą mleko przez około trzy miesiące, ale już po ok. 40 dniach zaczynają przyjmować pokarm stały. Gdy mama przestaje karmić dzieci mlekiem, młode kuny leśne usamodzielniają się, choć przez jakiś czas pozostają jeszcze na terytorium rodziców. Kuny leśne mogą się rozmnażać już po ukończeniu ok. 14 miesięcy, ale zazwyczaj pierwsze krycie samicy następuje później, po ok. 2 latach kuny leśnej mogą rozwinąć ciążę urojoną, kiedy to poziom hormonów w ich organizmach kształtuje się tak, jak w czasie ciąży, choć samica nie była pokryta i nie rozwija się w niej płód. Ciąże urojone u kun leśnych występują pod koniec zimy. Możliwe, że jest to mechanizm obronny, który pozwala samicy oszczędzać zdrowie i zasoby. Dzięki ciąży urojonej nie dochodzi do prawdziwego zapłodnienia, dzięki czemu ewentualne młode urodzone wiosną nie padają ofiarą dorosłych już kun, urodzonych w poprzednim roku i nadal trzymających się terytorium leśna: życie społeczneKuna leśna to zwierzę terytorialne, o samotniczej naturze. Samce zajmują terytoria wokół terytoriów samic. Dobre terytorium to takie, na którym jest wiele zwierzyny łownej, kryjówek i co najmniej kilka samiczek do zapłodnienia latem. Granice swych terytoriów kuny leśne znaczą cuchnącą wydzieliną z gruczołów okołoodbytowych – to specjalność łasicowatych. Terytorium samca kuny leśnej może mieć nawet 20 km kwadratowych powierzchni, a samicy – niecałe 7 km okresie rozrodczym samce wydają czasem głośne okrzyki, którymi informują i ostrzegają inne kuny, że dany teren – i mieszkające na nim samice – jest już zajęty. Jeśli rywal nie usłucha, samiec broni swojego terytorium. Walki kun leśnych są krótkie i krwawe. Służą wyłonieniu zwycięscy, który obejmie w posiadanie dany teren i leśna zazwyczaj przesypia większość dnia. Kuny najchętniej wiją sobie gniazda w dziuplach drzewnych, czasem zaanektowanych od wiewiórek. Gniazdo na wysokości zapewnia kunie leśnej bezpieczeństwo. Zimą jednak zwierzęta najczęściej szukają sobie nor podziemnych, lepiej trzymających kuna leśnaKuna leśna, jak inne dzikie zwierzęta, może być nosicielem pasożytów, jak pchły i nicienie. Najgroźniejsza chorobą, potencjalnie roznoszoną przez kuny leśne, jest wścieklizna, zabójcza zarówno dla zwierząt, jak i wolności kuna leśna dożywa nawet 10 lat. Najczęściej pada ofiarą psów, lisów i kuna leśna nadaje się na zwierzątko domowe?Kuna leśna nigdy nie została udomowiona. Nie nadaje się na zwierzątko domowe z powodu wrodzonej nieufności do ludzi, skłonności do agresji i nieprzyjemnego zapachu, jaki fanów łasicowatych pozostaje jednak fretka – uroczy figlarz, przystosowany do warunków życia z ludźmi.

^{Lama. (Lama glama) Długość ciała lamy to ok. 150 cm, wysokość w kłębie ok. 120 cm, długość ogona 15 -25 cm, waga do 150 kg. Budowa ciała odznacza się długimi kończynami, długą szyją i cienkimi kopytami. Sierść jest wełnista, miękka i osiąga długość do 40 cm. Na kończynach i głowie włosy są wyraźnie krótsze} Kuna domowa to niewielki i puszysty drapieżnik, który może zrobić dużo zamieszania. Uwielbia wić sobie gniazdko w naszych ogrodach, poddaszach i garażach. To bardzo inteligentny ssak, którego nie jest łatwo wypędzić z domu. Jak rozpoznać jej obecność? Odpowiadamy! Jak wygląda kuna domowa? Kuna domowa, zwana kamionką, jest podobna do kuny leśnej, jednak głowę ma bardziej masywną, krótsze i bardziej zaokrąglone uszy oraz jasny nos. Charakterystyczna plama na szyi jest koloru białego, rozwidlona i sięga aż przednich łap. Zwierzę może mieć 50 cm (bez ogona). Ma ostre zęby, silne łapki, doskonale się wspina i potrafi skakać na wysokość 3 metrów! Od kuny leśnej odróżnia ją biała plama na piersi (kuna leśna ma plamę w kolorze żółtym). Ten uroczy ssak uwielbia urządzać się na naszych poddaszach, strychach i w ogrodach…czyniąc duże szkody. Jak rozpoznać obecność kuny domowej? Bardzo łatwo można zauważyć, że na naszym strychu zadomowiła się kuna. Szkodnik zazwyczaj bardzo hałasuje, zwłaszcza nocą. Jego działania mogą budzić domowników, co od razu pozwoli zauważyć, że w naszym domu pojawił się mały ssak. Kuna domowa jest też bałaganiarzem, zostawia za sobą resztki pożywienia (żaby, gryzonie a nawet ptactwo) oraz odchody o nieprzyjemnym zapachu. Jakie szkody powinny nas przekonać, że mieszkamy z kuną? Przegryzione kable, zniszczona izolacja cieplna czy folia dachowa. Kunę domową koniecznie trzeba przepędzić, inaczej nasze poddasze po około 3 latach będzie wymagało gruntownego remontu. Na stronie znajdziecie sprawdzone sposoby na odstraszenie kuny. Co warto wiedzieć o kunie domowej? Kuna domowa słynie z prowadzenia nocnego trybu życia. W przeciwieństwie do swojej krewniaczki, kuny leśnej, chętnie osiedla się w pobliżu zabudowań na wsi i w mieście. Dzień spędza w kryjówce na strychu, w stodole, piwnicy, stosach drewna albo kamieni. Przepada też za skalnymi szczelinami. Swój rewir odwiedza i regularnie znaczy odchodami oraz wydzieliną gruczołów. Stałe kryjówki z wejściami, na przykład przez szczeliny w dachu, są dla niej nietrudne do odkrycia. Również wspinaczki nie stanowią problemu, łatwo będzie w stanie pokonać w górę i w dół ściany domów. Jej nocne zachowanie, pełne hałasów sprawia, że mieszkańcy mają dość. Hałas nasila się w określonych porach roku, głównie w letnim okresie godowym. Kiedy małe drapieżniki stają się uciążliwe, albo zaczynają wyrządzać szkody (zwłaszcza w samochodach), nie pozostaje nic innego, jak zniechęcić je do wspólnego mieszkania. Środowisko życia kuny domowej Kuna domowa zamieszkiwała pierwotnie lasy, jednak wraz z pojawieniem się ludzkich siedzib upodobała sobie pobyt w ich pobliżu. Korzyści z ludzkiego sąsiedztwa pierwsze odkryły zapewne myszy i szczury, a kuny podążyły za nimi. Kuna domowa preferuje stajnie, stodoły, strychy domów, ogrody, zwały kamieni, jak również stosy drewna i gałęzi. Kuna domowa – czym się żywi? Kuna domowa dzięki mieszkaniu wśród ludzi, włączyła do swojego menu ptactwo domowe oraz ich jaja. Żyjąc na wsi, po wtargnięciu do kurnika kuna dokonuje zupełnego pogromu, a uciekające w pogromie ptaki pobudzają drapieżnika do chwytania oraz zabijania. Kuna należy do zwierząt, które nie tylko są przebiegłe, ale również inteligentne. Posiadając nadmiar pożywienia, bardziej niż prawdopodobne jest to, że zrobi sobie zapasy. Jesienią chętnie będzie żywić się owocami oraz jagodami, szczególnie lubi wiśnie oraz śliwki. Jej dzienne zapotrzebowanie wynosi 100-200 g. Kuna domowa to uroczy ssak, którego obecność warto zauważyć jak najszybciej, by uniknąć późniejszego remontu oraz innych nieprzyjemności związanych z jego pobytem. Całe szczęście, że ten uroczy szkodnik wieloma sygnałami uświadamia nas o swojej obecności. Ostatnio zmieniany piątek, 04 grudzień 2020 14:14

Kuna chorwacka: banknoty. Wygląd banknotów kuny chorwackiej. Co o tym myślisz? 5.56. 10 0 1 0. Banknot o wartości 5 kun chorwackich (awers)

Pewnego dnia jego życie zostało wywrócone do góry nogami. A to za sprawą niezwykłej przyjaźni. Połączyła ona człowieka i dzikie, drapieżne zwierzę. Co warto wiedzieć o kunieCo warto wiedzieć o kunieW Polsce istnieją dwa gatunki kun. Kuna domowa - występuje praktycznie w całym kraju. Spotyka się ja często na obszarach miejskich, osiedlach, obrzeżach miast, w ruinach, na strychach i innych niezamieszkanych pustostanach. Kuna leśna - głównie znajduje się w lasach, ale może też zasiedla miasta. Są to raczej samotne zwierzęta, broniące swojego terytorium, w pary wiążą się tylko na okres rozmnażania. Ponieważ rozmnożyły się w miastach, często mamy do czynienia z młodymi osobnikami, które straciły rodziców.***Jeżeli znajdziemy małą kunę, która jest jeszcze ślepa i nieporadnie przemieszcza się po ziemi, powinniśmy przekazać ją do najbliższego ośrodka rehabilitacji zwierząt. Tylko tam może liczyć na fachową opiekę i karmienie w sposób, który nie przyzwyczaja do z człowiekiem powinno ograniczać się do minimum. Aby zwierzę z czystym sumieniem można było wypuścić, musi przede wszystkim umieć rozpoznać, zdobyć i zjeść swój naturalny pokarm, być w dobrej kondycji i w odpowiednim wieku (5-6 miesięcy), musi bać się ludzi, psów i pamiętać, że pomoc takim zwierzętom to obowiązek ustawowy Misia towarzyszy mi od ponad 7 lat. Właściwie to mam pewne podejrzenia czy nie powinna zostać przechrzczona na Miśka - uśmiecha się Jerzy Łach, nauczyciel geografii z Bliznego koło Brzozowa, który opiekuje się znalezioną przed wielu laty parówekPewnego razu został wezwany przez woźnego na szkolny strych. - Spostrzegłem bardzo małe, przeraźliwie krzyczące zwierzątko opowiada Łach. - Kuna siedziała skulona w szparze pomiędzy deską, a zakurzoną podłogą. Mój towarzysz dał mi do zrozumienia, że sama się nie wychowa. Wziąłem ją ostrożnie do ręki, starając się nie dotykać jej gołymi rękami. W końcu kuna to dzikie zwierzę. Zabrałem ją w pudełku do mu później donieśli, że matka małej kuny najprawdopodobniej zginęła od uderzenia samochodu. - Pierwszy jej posiłek to woda podawana ze strzykawki - wspomina Łach. - Później już moja mama zaordynowała mleko. Szybko okazało się, że kuny nie trzeba dokarmiać ze strzykawki. Doskonale sobie radziła pijąc z miseczki. Ale przez pierwsze dwa tygodnie byłem niespokojny o jej losy. Nie miałem pojęcia, czy przeżyje, gdy będzie jadła to, co jej podaję. Wkrótce z ulgą stwierdziłem, że jest zdrowa i skora do zaznajamiania się z nowym przysmakiem Miśki są parówki. Zajada też gotowane ziemniaki, pierogi, kluseczki i owoce, szczególnie wiśnie. Jednak muszą być słodkie i dojrzałe. Gwiazda telewizjiZwierzątko szybko się oswoiło i zadomowiło. Swoim wszędobylstwem wzbudzała zainteresowanie Misia była nawet przez chwilę gwiazdą telewizji. Zainteresowała sobą Teleexpress, a nawet stację TVN - mówi z dumą właściciel kuny. Zwierzątko towarzyszy domownikom w pracach domowych i w ogródku. Jak pies, łasząc się, domaga się pieszczot. Lecz jej początkowa wolność, musiała zostać ograniczona. - Któregoś dnia wybrałem się do kina w Rzeszowie. Po powrocie poszedłem do starego domu, gdzie rezydowała Misia, żeby ją nakarmić. Gdy wszedłem, uderzyła mnie podejrzana cisza. Kuna za każdym razem wyczuwała moją obecność i wychodziła mi naprzeciw. Okazało się, że ma mocno uszkodzoną główkę. Doszedłem do wniosku, że uderzył ją człowiek. Od tego momentu zwierzątko przyzwyczajone zostało do mieszkania w klatce, do której - jak zapewnia właściciel - ma cały czas otwarte drzwiczki, aby móc w dużym stopniu nadal cieszyć się swobodą. Dzikie instynktySzybko okazało się także, że drapieżnik zachował swoje pierwotne instynkty. - Misia nie zawsze bywa miła i sympatyczna - przyznaje opiekun. - Zdarzyło się, że któregoś dnia, gdy wszedłem po ciemku do pomieszczenia, w którym się znajdowała, najzwyczajniej w świecie zaatakowała mnie. Czuję, że zrobiła to we własnej obronie, ale mimo to baczniej teraz jej się przyglądam i uważam, żeby w żaden sposób jej nie przestraszyć. Przez ten jej atak mogłem stracić oko. Zwierzątko nie choruje i weszło już na dobre w świat ludzi. Jego opiekun nie może się nadziwić, że udało mu się zaprzyjaźnić z drapieżnikiem- Nigdy nie przypuszczałem, że można udomowić i hodować kunę. Zająłem się nią niejako z konieczności, a zrodziło się pomiędzy nami coś na kształt przyjaźni. Nie wyobrażam sobie codzienności bez tego zwierzątka - podsumowuje nasz rozmówca. gktl.

gtlv5asrs0.pages.dev/9

gtlv5asrs0.pages.dev/237

gtlv5asrs0.pages.dev/336

gtlv5asrs0.pages.dev/214

gtlv5asrs0.pages.dev/158

gtlv5asrs0.pages.dev/130

gtlv5asrs0.pages.dev/265

gtlv5asrs0.pages.dev/245

gtlv5asrs0.pages.dev/25

jak wygląda zwierzę kuna